En dan is de week weer voorbij

Vrijdag 27 maart.
De laatste dag alweer. ’s Morgens met Andrea, Emma en Laura naar het kindertehuis geweest. Daar hebben we meegeholpen met het eten geven en het verschonen. De dames waren wederom erg aardig. Na de verzorging hadden we nog tijd om met de kinderen te spelen en met de collega’s van Rafael daarover te praten. De tijd vloog om.
Tussen de middag thuis wezen lunchen en toen was het tijd voor de evaluatie. De hele middag hebben we met het team gesproken over de ervaringen van de afgelopen week over de workshops, het programma van de kinderen op Rafael en het Complex en nog individuele vragen beantwoord. Ze waren erg gretig om te horen hoe wij daar over dachten en de tijd bleek zoals gewoonlijk te kort om alles te bespreken. Nadat we nog kort over de inhoud van de presentatie voor de universiteit hadden gesproken hebben we iedereen uitgenodigd voor een etentje.
We hebben nog cadeautjes uitgewisseld en afscheid genomen van degenen die niet mee gingen. Bij restaurant Max hebben we nog een gezellige avond gehad. Toen was het tijd om echt afscheid te nemen en onze koffer in te gaan pakken. Thuis nog een laatste wijntje met Marco (de huisbaas en broer van Emma) en Peter (zijn zwager).

Zaterdag 28 maart.
Vroeg uit de veren want om 7 uur zou de taxi voor de deur staan. Hier kennen ze ook het brabants kwartiertje maar desondanks toch op tijd op het vliegveld beland.
Inmiddels in het vliegtuig en schrijven we dit verslag, over enkele uren zijn we weer thuis.
Het was een enerverende week die voorbij is gevlogen en we zullen nog met enige regelmaat terugdenken aan alle indrukken van deze dagen. Als het aan Rafael en de directrice van het kindertehuis ligt, maar ook aan ons, komen we hier zeker weer terug.
La revedere!!!